…Έτσι δόθηκε η μοιραία εντολή να χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα σε περιορισμένη χρήση και για στοχευμένα χτυπήματα σε στόχους υψηλής αξίας. Ένας έκανε την αρχή και όσοι διέθεταν τέτοια, απάντησαν με τον ίδιο τρόπο. Αλληλοκαταστράφηκαν κυρίως τα κυβερνητικά κτίρια των κρατών και οι υποδομές ενέργειας, επικοινωνίας, μεταφορών, παραγωγής, εμπορίου, οι πετρελαιοπηγές, οι αποθήκες καυσίμων, τα διϋλιστήρια, τα μεγαλύτερα επιστημονικά κέντρα και οι πολυπληθέστερες πόλεις κάθε μεγάλης χώρας.
Όσα κέρδισε η ανθρωπότητα στους τελευταίους αιώνες της ιστορικής διαδρομής της, χαθήκανε σε κάποιους μήνες. Η ίδια εκείνη ανθρωπότητα που είχε περπατήσει στο φεγγάρι, είχε κατακτήσει τη γνώση των φυσικών νόμων, οδηγούνταν στην ψηφιακή 4η επανάσταση, προσαρμόστηκε στην τηλεργασία, ανακάλυψε τα κρυπτονομίσματα, είχε εξελίξει την τεχνολογία των μικρο-ηλεκτρονικών και ήταν στα πρόθυρα να οργανώσει εξερευνητική αποστολή στον Άρη.
Διακόπηκε εντελώς η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος και σταμάτησε απότομα κάθε μονάδα παραγωγής του. Καύσιμα υπήρχανε ακόμη, αυτά που ήταν φυλαγμένα στα αποθέματα κάθε κράτους. Όταν απόκαμαν κι αυτά, οι μηχανές εσωτερικής καύσης σταμάτησαν να παράγουν κίνηση κι έργο. Μολυσμένα νέφη σκέπαζαν για πολύ καιρό τις απονεκρωμένες αυτές περιοχές και βαριά απόκοσμη μυρωδιά σήψης, εμπόδιζε ανθρώπινη παρουσία με ποινή θανάτου.
Αυτή είναι η πρόσφατη Ιστορία που έχει να διηγηθεί ο Χάρυ Ρίντερ στην 8χρονη κορούλα του τη Λυδία. Ζούνε σε μια περιοχή της Νότιας Γαίας όπως είχε διαμορφωθεί από τα γεγονότα που συνέβηκαν, που το ένα εκατομμύριο κάτοικοι της την ονόμασαν Πρωτέα, επειδή εποικίστηκε πρώτη από τις υπόλοιπες περιοχές – καταφύγια που φιλοξενούσαν τους τοπικούς επιζώντες. Προσωρινά παρέμεναν εκεί, επιβιώνοντας υπό δύσκολες συνθήκες. Τέτοιες που η ανθρωπότητα που απέμεινε δεν είχε ματαδεί για διακόσια χρόνια περίπου.
ΠΡΟΣΕΧΩΣ…
Share this:
Comments